"Ik kan niets anders in Duitsland bedenken dat vergelijkbaar mooi zou zijn"

Begin jaren 2000 werd Manuel Andrack bekend door de Harald Schmidt Show. En wat doet hij tegenwoordig? Vandaag de dag gaat de sympathieke auteur en presentator wandelen. Het wandelparadijs GesundLand Vulkaneifel en vooral het gebied rond Manderscheid met het Lieserpfad en de Manderscheider Burgenstieg zijn bijzonder populair bij de "wandelkampioen". In een interview met GesundLand Vulkaneifel (GLV) vertelt Manuel Andrack waarom hij er steeds weer terugkeert, wat hij als een must beschouwt op elke wandeling en welke HeimatSpur hem bijzonder beviel.

GLV: Mr Andrack, u werd oorspronkelijk bekend door de Harald Schmidt Show. Hoe bent u daarna met wandelen in aanraking gekomen?

Manuel Andrack: Het was niet echt na elkaar, maar tijdens. Als ik aan het wandelen ben, ben ik graag alleen en kan ik mijn gedachten de vrije loop laten. Dan krijg ik de beste ideeën. Zo was het vroeger en dat is tot op de dag van vandaag niet veranderd. Als ik lopende projecten heb en vastzit aan een hoofdstuk, ga ik meestal drie of vier uur wandelen. Dat helpt altijd om de knoop in mijn hoofd los te maken. In het begin van de jaren negentig, toen ik als jonge huisvader meedeed aan de Harald Schmidt Show en joggen te saai werd, ben ik gaan wandelen. Veel ideeën voor de show ontstonden tijdens het wandelen. En deze ideeën hadden niets te maken met wandelen of met de plek waar ik wandelde. Ik bedacht gewoon dingen en besprak ze de volgende ochtend met Harald Schmidt. Dus zo zijn waarschijnlijk veel van Harald Schmidts prachtige programma's ontstaan terwijl hij aan het wandelen was.

GLV: Sindsdien heb je ook boeken geschreven over je wandelverhalen, die je ook tijdens lezingen presenteert, bijvoorbeeld in juli in Manderscheid. Wat maakt wandelen voor u tot een gebeurtenis met een amusementsfactor? Was er een specifiek verhaal dat je ertoe aanzette om te gaan schrijven?

Manuel Andrack: In het begin had ik meer een passieve rol. Toen ik bekender werd met de Harald Schmidt Show, benaderde een uitgever me en zei: Je moet een boek schrijven! Op dat moment dacht ik bij mezelf, schrijven is niet echt mijn ding, maar ik krijg het voor elkaar. Ik schrijf het gewoon zoals ik het iemand mondeling zou vertellen. De uitgever dacht aan een voetbalboek, maar toen ik anderhalf uur vertelde over mijn wandelavonturen, zei de uitgever: "Nou, dan wordt het een wandelboek. Al doende realiseerde ik me dat schrijven al helemaal mijn ding is en dat onderzoek helemaal geen marteling voor me is, maar dat ik er wel zin in heb. Ik merkte hoe mijn ogen onderweg scherper werden voor de opmerkelijke dingen. En dat het niet zo moeilijk is om deze gedachten op te schrijven.

GLV: Naast uw boeken schrijft u ook regelmatig voor uw blog andrackblog.de. Hierop heb je al bericht over de Manderscheider Burgenstieg en over HeimatSpuren. In juli ga je samen met onze gasten de Manderscheider Burgenstieg wandelen, die je al in 2020 hebt gelopen. Wat vond je vooral leuk aan de route?

Manuel Andrack: Om het zielig te zeggen: gewoon weer thuis zijn. Ik heb veel vakanties in Manderscheid doorgebracht en kende min of meer alle paden daar. Ik was erg blij dat er met de Manderscheid Castle Trail een pad is dat het decor vormt voor de twee kastelen, dit unieke ensemble. Je hebt altijd een geweldig uitzicht op de kastelen. De kwaliteit van het pad zelf is ook fantastisch. Dan is het voor mij altijd erg leuk om zulke paden te bewandelen. Ik was niet onbekend met de bochten, maar ik ben blij dat er zo'n mooie rondwandeling is ontstaan.

GLV: Je bent in het verleden vaak naar Manderscheid, Bleckhausen en omgeving getrokken. Wat is de aantrekkingskracht van het gebied voor u waardoor u er steeds weer terugkeert?

Manuel Andrack: Het is gewoon een heel bijzonder landschap. Toen ik het GesundLand nog niet als zodanig kende, koos ik bewust voor Manderscheid omdat daar op de wandelkaart van de Eifelverein veel wandelroutes samenkwamen. Dus ik dacht bij mezelf: zo verkeerd kan het daar niet zijn. De Kleine Kyll, nog spectaculairder de Wolfsschlucht, de twee kastelen, de Mosenberg met het Windsborn kratermeer en het Eckfelder Maar... ik was er helemaal weg van. Vroeger geeuwde ik als ik het woord 'geologie' las. Maar sinds ik Manderscheid heb leren kennen, ben ik er zelf ook in geïnteresseerd geraakt. En voor het vulkanisme dat dit landschap heeft gevormd. Daarnaast heb ik veel vrienden gemaakt. Ik ben jaren op vakantie geweest in de Kapellenhof. We waren de tweede in het gastenboek van de familie Krämer. Met hen heb ik nog steeds contact, net als met Tobias Stadtfeld van de Heidsmühle, waar ik vaak optrad. Manderscheid is dus, net als Bleckhausen, een tweede thuis voor me geworden. Het is het typische landschap met de maaren, de droge maaren, met de kloven, de Kleine Kyll, de Lieser... Ik kan niets anders in Duitsland bedenken dat zo mooi zou zijn.

GLV: Ziet u wandelen meer als een plezier of als een sport?

Manuel Andrack: Zeker als plezier. Wandelen gaat niet over sneller of verder gaan. Niemand zou zeggen: Ik heb de Manderscheider Burgenstieg vandaag in 1 uur en 40 minuten gelopen en morgen doe ik dat in 1 uur en 30 minuten. Dat zou dom zijn, want dan begrijp je niet waar het bij wandelen om gaat. Stoppen bij een uitkijkpunt en genieten van het uitzicht, of picknicken op een bankje onderweg. Ik ben absoluut een plezierwandelaar.

GLV: Ga je vaak zomaar wandelen, pak je je rugzak en ga je op pad, of ben je meer een planner die van tevoren het weer, de route en de pauzes controleert?

Manuel Andrack: Ik ben een echte planner. Ik check het weer altijd online. Ik loop elke dag twee rondjes met de hond. Vandaag heb ik de knoop doorgehakt: Ik ga vanmiddag zeker de langere route lopen, want dan is het volgens de voorspellingen droog. Ik vind het ook belangrijk om rustplekken te hebben. Ik zoek altijd rustdagen uit. Als je je echt verheugt op een stop en er dan achter komt dat het een rustdag is, is dat stom. Er zijn ook stopplaatsen met hele rare sluitingsdagen. Je weet het eigenlijk nooit. Daarom kijk ik altijd van tevoren wanneer de rustdagen langs de route zijn. Verder heb ik niet veel bij me. Sinds ik zo intensief met wandelen bezig ben - ook weer, moet ik zeggen, omdat ik als kind al veel wandelde - is het trailmanagement veel beter geworden. Toen waren er eigenlijk alleen de paden van wandelclubs. Maar in de afgelopen jaren hebben premium- en kwaliteitswandelpaden en aanbiedingen zoals HeimatSpuren aan belang gewonnen. Dit betekent dat ik geen track op mijn mobiele telefoon hoef te downloaden of met een wandelkaart hoef te rommelen, maar me op het wezenlijke kan concentreren: Op mijn gedachten, op gesprekken met medewandelaars en op wat het landschap te bieden heeft. Daarom vind ik het erg prettig als ik dramatisch goed gemarkeerde paden tegenkom. Zelfs bij de prijsuitreiking voor "Duitslands mooiste wandelroute" nam ik me voor om alle paden te lopen die op het podium stonden. En even later liep ik de Manderscheider Burgenstieg.

GLV: Wat heb je altijd bij je als je gaat wandelen? Is er iets waarvan je zegt: Zonder ga ik de deur niet uit!

Manuel Andrack: Zoiets bestaat echt niet. Ten eerste ben ik een totale tegenstander van eten tijdens het backpacken. Ik kan mensen niet begrijpen die op pad gaan om een nieuwe wandelroute en een nieuw landschap te ontdekken en dan het leverworstbrood pakken dat ze thuis hebben gemaakt. Als ik in een andere regio ben, wil ik de gastronomie daar steunen, iets echt typisch vinden dat voor de regio staat. Iets wat ik nergens anders kan krijgen. Als het erg warm is in de zomer, moet je natuurlijk altijd een fles water meenemen. Toen ik mijn nieuwe "Andrack jacket" kocht, heb ik ervoor gezorgd dat het zo'n grote zak had dat je er gemakkelijk een klein flesje water in kunt meenemen - zodat je geen rugzak nodig hebt. En als ik weet dat ik onderweg ergens water kan drinken, laat ik zelfs het flesje thuis. Ik heb gewoon graag mijn rug vrij. Daarom ben ik een grote fan van dagtochten. Ik heb nooit begrepen hoe leuk het is om met een tonnenzware rugzak van hut naar hut te trekken. Ik loop liever lichtvoetig.

GLV: Wat maakt volgens jou dat een mooie wandelroute lang in je geheugen gegrift blijft?

Manuel Andrack: Dit zijn de smalle paadjes waar je niet weet: wat staat me te wachten als ik de volgende hoek omga? Als ik denk aan sommige passages op het Lieserpfad, als je daar loopt, is er rechts een rots en gaat het links steil naar beneden, het pad maakt een bocht naar rechts om de rots heen en ik zie niet eens hoe het daarna verder gaat - prachtig! Als kind noemde ik dit "spannende paden". Dit onverwachte, dit avontuurlijke, dit gevoel van avontuur is wat voor mij een mooi wandelpad maakt.

GLV: In de tijd van Corona is wandelen nu bijzonder trendy. Denkt u dat mensen gefascineerd zullen blijven door wandelen?

Manuel Andrack: Absoluut, daar ben ik van overtuigd. Als je mensen inspireert met routes zoals de Manderscheider Burgenstieg, en ze zich dan realiseren dat wandelen veel interessanter is dan ze zich altijd hadden voorgesteld, dan zullen deze mensen het volhouden. Aan het begin van de jaren 10 zeiden de media: wandelen is uit nu. Maar dat was gewoon de verveling van journalisten die altijd iets nieuws nodig hebben. De mensen die tot wandelen kwamen door alle nieuwe kwaliteits- en premiumpaden zijn ook blijven hangen. Daarom begrijp ik de critici niet die kritiek hebben op het feit dat er nu nog meer wandelpaden zijn, zoals HeimatSpuren, die vragen: Hebben we nog meer premium wandelpaden nodig? Ja, natuurlijk hebben we die nodig! Want mensen die al jaren wandelen, willen ook wel eens iets nieuws beleven. Ik ben ooit door Bad Bertrich gefietst op weg van Daun naar de Moezel. Maar ik heb er nooit gewandeld. En nu ik er ben geweest, ben ik helemaal verkocht. Ik heb de HeimatSpur Kurschattensteig gedaan en ik heb er enorm van genoten. Alleen al de naam van deze route trekt aandacht en interesse. Ik ben al heel blij dat ik van deze nieuwe aanbiedingen gebruik kan maken.

GLV: Wat mist u het meest van de pandemie in Corona? Hoe heeft de pandemie je dagelijks leven beïnvloed?

Manuel Andrack: Al meer dan een jaar zijn alle wandelevenementen afgelast. Verrassend genoeg werkt zoiets echter ook virtueel. Ik ben een samenwerkingspartner van "Virtual Walkers". Ik loop 10 of 20 kilometer en de mensen lopen waar ze willen lopen, parallel aan mij, en wisselen ervaringen uit. Aan het eind krijgen ze een certificaat en een medaille. Ik sta versteld van wat er tegenwoordig allemaal mogelijk is. Godzijdank ben ik geen zanger of muzikant die alleen van het podium leeft. Dat heb ik veel gedaan, maar er zijn ook veel nieuwe dingen bijgekomen. Wandelen is een thema dat door Corona een nieuwe impuls heeft gekregen. Het is bijna het enige dat op dit moment niet alleen mogelijk is, maar zelfs helpt tegen een infectie. Namelijk: buiten zijn. Als je de Burgenstieg in een goed tempo loopt, misschien zelfs buiten adem, dan heb je iets gedaan voor je gezondheid en je longen. Hierdoor ben je misschien ook beter bestand tegen het virus. Daarom is er zoveel vraag naar een wandelexpert. Ik heb nu samen met de vereniging voor openbaar vervoer van Trier een brochure gemaakt. Korte tochten van minder dan 10 kilometer, dat was de specificatie - de Manderscheider Burgenstieg is er ook in opgenomen. Zulke routes zijn ook heel geschikt voor nieuwkomers die het wandelen via Corona hebben ontdekt, of voor gezinnen met kinderen. Ik zie mezelf niet als een Corona-winnaar, maar de belangstelling voor wandelen is aanzienlijk toegenomen dankzij Corona, en daar ben ik blij om.

Het interview werd afgenomen door Valerie Schneider