Met kinderen naar het bovenste kasteel

Hoewel we in Manderscheid wonen en onze kinderen (8 en 3 jaar) de kastelen elke dag zien, vinden ze elk bezoek aan het bovenste kasteel geweldig. Na de verplichte stop bij de vijver in het kuurpark - stenen gooien is een must - lopen we met een kleine rugzak en wat lekkers van het kuurhuis richting de Grafenstraße en slaan dan linksaf het wandelpad naar de kastelen op. Het ietwat hobbelige pad loopt door het bos en we hebben het bovenste kasteel in zicht, zodat degenen die minder van hardlopen houden altijd het doel van de wandeling kunnen zien. We nemen onze eerste korte pauze bij het Kaisertempelchen. Vanaf dit schattige paviljoen, genoemd ter herinnering aan het bezoek van keizer Wilhelm II aan Manderscheid, heb je een panoramisch uitzicht over de vallei en de boven- en onderburchten. De rotsen rond de hut nodigen onze kinderen altijd uit om te klimmen. Tot hier is de tocht ook te doen met een kinderwagen, niet met een buggy. Over een ietwat steil pad met enkele stenen treden gaan we verder naar het bovenste kasteel. Dit pad is alleen begaanbaar met kinderwagens in paren en met enige inspanning. Voor het kasteel gaan we rechtsaf richting Turnierwiese en Niederburg. Hier bereiken we via een trap de zij-ingang van het kasteel. Als je het zo ver hebt geschopt met de kinderwagen, kies dan het pad rond het kasteel, dat is comfortabeler en veiliger. We worden begroet door een groene weide omringd door overblijfselen van de kasteelmuur en de donjon. Natuurlijk moeten de kinderen eerst de donkere toren beklimmen via de houten trap.

Tijd voor mij

Ik blijf het liefst op de grond - geen hoogtevrees - in de zon zitten en genieten van de rust. Mijn favoriete bank kijkt uit op de Niederburg en er is ook een geweldig uitzicht op de hellingen die steil het dal in lopen. Dit uitzicht is bijzonder aangrijpend op een zonnige herfstdag, wanneer de hellingen fel gekleurd zijn door de bladeren van de bomen. Nadat onze kinderen aan de griezelige toren zijn ontsnapt, rusten ze even uit om op krachten te komen voor de klimtocht over rotsen en nissen. Natuurlijk verkennen we ook de helaas droge put en gaan we op zoek naar salamanders en slangen die zich tussen de zonverlichte stenen verstoppen. We verlaten het kasteel door de met klimop begroeide poort van de Pechmarie -onze dochter weet tot op de dag van vandaag niet zeker of het pek naar beneden druppelt of niet- en kiezen het lager gelegen pad door de ruige kloof waarin bomen en rotsblokken op indrukwekkende wijze kriskras door elkaar liggen. Met een beetje moeite is dit pad ook te doen met een kinderwagen. Na ruim anderhalf tot twee uur bereiken we Manderscheid.

Auteur: Doris Rau