Met gastvrijheid in het bloed: Herberg Höfchen in Eckfeld

Vandaag ben ik uitgenodigd bij Gasthaus Höfchen, omdat ze binnenkort een groot jubileum vieren: 150 jaar bestaan!

Dus ik stap in de auto en rijd weg. Ik had mevrouw Bell van tevoren aan de telefoon gesproken - het was een beetje hectisch, want er moest een grote groep fietsers worden opgevangen in de herberg. Maar nu, laat in de middag, is het handiger. Vanaf Daun is het een klein stukje rijden naar Eckfeld, ongeveer 15 minuten. De boerderij ligt een beetje buiten de stad. Je rijdt door Eckfeld tot het oude huis na een paar bochten voor je ligt in het groene Eifellandschap.

Het is wisselvallig weer en toch zit er een tafel vol oudere heren op het terras te genieten van nog een biertje. Ik kom binnen en word meteen hartelijk begroet. De halve gastfamilie is bijeengekomen om me iets te vertellen over de geschiedenis van de kleine boerderij - althans, zo lijkt het me. Nicole Schmitz, haar moeder Hiltrud Bell, haar zus Melanie en haar nicht Andrea staan achter de toonbank. Ik sta op het punt om iets te drinken aangeboden te krijgen.

Dan gaan we naar een rustiger zijkamertje. Buiten trekt de lucht dicht, maar binnen worden we verwelkomd door een gezellige sfeer. Hiltrud Bell, die de herberg zelf al bijna 40 jaar runt, begint me te vertellen over de geschiedenis van Höfchen. En die is nogal bewogen - gezien de zes generaties die de herberg tot nu toe heeft meegemaakt. Hiltrud Bell kent alle jaartallen uit haar hoofd.

Het gebouw werd in 1864 gebouwd door een leraar uit Buchholz. Het werd echter pas iets later een herberg. In 1868 kocht Clemens Hoffmann uit St. Vith het huis. Voor zijn familie werd het een zondags ritueel om koffie, cake en bier te serveren aan toeristen die uitrustten op het nabijgelegen uitkijkpunt Belvedere - natuurlijk zo winstgevend mogelijk. Maar dat duurde niet lang: de lucratieve bijzaak werd verboden omdat Hoffmann geen vergunning had om bier te schenken. Maar dat veranderde slechts een jaar later. De familie Hoffmann kreeg een vergunning om eten te serveren en legde zo de basis voor het restaurantbedrijf in Höfchen.

Hiltrud Bell sleept een kleine, antieke koffer mee waarin ze talloze herinneringen en documenten van vroeger bewaart. Ze haalt er een kopie van de barvergunning uit, die vroeger een "vergunningsbewijs" werd genoemd. De vergunning is ondertekend door de "Royal District Administrator".

Na Clemens Hoffmann nam een van zijn tien kinderen, Johann Peter Hoffmann, de boerderij over. Hij bouwde niet alleen een kegelbaan in de openlucht, maar wilde ook proberen om schnaps te distilleren. De fruitbomen die zijn broer op het terrein van Höfchen plantte en die er vandaag de dag nog steeds staan, moesten het uitgangsmateriaal leveren. Hiltrud Bell weet echter dat dit niet gebeurde: Johann Peter Hoffmann stierf voortijdig bij een ongeluk, zodat zijn vrouw, de "weduwe Hoffmann", het bedrijf tot 1930 moest blijven runnen. "Ze vond het altijd heel belangrijk om Witwe Hoffmann genoemd te worden," herinnert Hiltrud Bell zich.

Na de weduwe namen nog twee generaties de Höfchen over: Nikolaus Hoffmann tot zijn plotselinge dood in augustus 1968 en Josef Hoffmann tot 1978. Josef Hoffmann gaf de herberg door aan zijn dochter Hiltrud Bell. Voor die tijd zorgde hij echter voor een aantal belangrijke vernieuwingen: Er werd een volautomatische bowlingbaan gebouwd en er kwamen gastenkamers bij.

Terwijl Hiltrud Bell praat, wordt het buiten steeds onaangenamer. Ik ben niet de enige die gretig naar haar luistert, maar ook haar dochters en haar nichtje. Ondertussen heeft haar man, Manfred Bell, zich ook bij de groep gevoegd. Buiten schudt de wind door de zonneschermen die zijn opgesteld. Andrea Weiler, de nicht van Nicole Schmitz, haast zich naar buiten om ervoor te zorgen dat er niets wegvliegt.

Hiltrud Bell's jeugd werd ook gevormd door de herbergbusiness. "Vroeger gingen de bruiloftsfeesten in de herbergen in Eckfeld rond en rond. Dus de Höfchen was ook de plek waar dat af en toe gebeurde. Dat betekende slapeloze nachten voor mij en mijn zus," vertelt Hiltrud Bell. Want tijdens de gezellige avonden werd er natuurlijk veel gedronken en gezongen. "Het gezang was tot in onze slaapkamers te horen," vervolgt ze. Daardoor kan ze zich nog steeds de tekst herinneren van alle liedjes die toen werden gezongen. "En de mannen die 's ochtends met de trein naar Wittlich moesten om te werken, stopten vaak in Eckfeld, omdat het treinstation niet ver van Höfchen lag," onthult Hiltrud Bell.

Ik vraag Nicole Schmitz, die de herberg in 2016 van haar moeder overnam, wat het succesrecept van Höfchen is. "Oef, je vraagt om iets," is haar eerste reactie. Maar als ze er beter over nadenkt, weet ze wat de Höfchen zo succesvol maakt. "Ik denk dat de cohesie in onze familie belangrijk is. Iedereen helpt hier: mijn neefjes, mijn zus, mijn tante...". Haar man Markus en hun twee zonen Finn (13) en Mika (10) helpen ook altijd een handje mee. "En natuurlijk mijn ouders. Zonder hen lukt hier niets!", zegt Nicole Schmitz. Höfchen is echt een familieproject en je kunt zien dat het runnen van de herberg de familie Schmitz/Bell na aan het hart ligt. "We zijn hier allemaal al opgegroeid met klantgerichtheid en gastvrijheid. Het zit gewoon in ons bloed," zegt Nicole Schmitz. Maar ze zegt ook: "Het was belangrijk om met de tijd mee te gaan. We moesten ons aanpassen aan het feit dat de barbusiness steeds minder werd. In plaats daarvan hebben we ons toen gericht op ons restaurant." En dat werkt goed.

Er zijn veel vaste gasten die vooral de familiaire sfeer in Höfchen waarderen en hier daarom graag komen. Er is ook een nauwe band met de gasten in de vakantiewoningen, net als met de kegelclubs, waarvan sommigen de herberg al 40 jaar regelmatig bezoeken. Een bijzonder hoogtepunt blijft echter het bier van Manfred Bell. "Er zijn veel gasten die erop staan dat het bier door hem getapt wordt. Hij staat bekend om zijn goede bier!" zegt Nicole Schmitz.

Nu, op 3 en 4 augustus, wordt het grote jubileum gevierd in een feestelijke omgeving. Dus als je een origineel Manfred Bell biertje wilt proeven, kom dan langs bij Gasthaus Höfchen! Je vindt alle informatie hier.

Auteur: Valerie Schneider