Met de ezels op het Maar

De Vulkaaneifel heeft zich de afgelopen weken van haar mooiste en zonnigste kant laten zien. Wat is er natuurlijker dan je lunchpauze buiten in de natuur door te brengen op een van onze prachtige maaren?

Afgelopen vrijdag ging ik met twee collega's naar het Weinfelder Maar. Weinfelder Maar Maar. Het water is immers de mooiste plek in de zomer.
Bovendien hebben de ezels die daar gehouden worden nakomelingen gekregen. Dit wilden we natuurlijk niet missen.

En inderdaad, we hoefden na onze aankomst niet lang te zoeken tot we de ezelsfamilie samen met hun baby-ezel vonden. De dieren hadden zich allemaal verzameld in de schaduw aan de oever van het Maar. We maakten van de gelegenheid gebruik om een paar foto's te maken. Omdat de dieren zich vrij kunnen bewegen op het Maar, konden we heel dichtbij komen en zelfs de ene of de andere ezel aaien. De dieren lieten zich niet afschrikken en bleven lekker gras eten. Maar blijkbaar werd het ze uiteindelijk te veel en trok de hele kudde verder.

We klommen nu terug naar de rand van de vulkaantrechter en namen daar plaats op een houten bankje. Het Weinfelder Maar ligt in vergelijking met de twee andere Daun Maars, de Schalkenmehrener en het Gemünden Maarhet hoogst. Daarom kregen we een dromerig uitzicht over het hele Maar tot aan de kleine kapel op de noordelijke oever.

We hebben erg genoten van de lunchpauze en keerden diep ontspannen terug naar onze werkplek. Nu kijken we al uit naar een kleurrijke en zonnige herfst in het GezondLand Vulkaaneifel.

Auteur: Annika Hück